دیدم براین رواق زبرجد کتابتی بر لوح لاجورد نوشته به زر ناب
هر خانه ای که داخل این طاق ازرق است گر صد هزار سال بماند شود خراب
بیرون این رواق بنا کن تو خانه ای کو آفت خراب نیابد به هیچ باب
ابن یمین
zibast
سلام
واقعا اینقد داغونم که نمی تونم درمورد شعر عرفانیت نظری بنویسم
جالب اینجاس که اصلا نمی دونم چمه
ولی حوشحالم که می بینم بلاگت رو پاء و می نویسی
دلامون بزرگه تنگش نکنیم ، زندگی آسونه سختش نکنیم ، نظردادن قشنگه ترکش نکنیم
بهترین محبت های پاک تقدیم به دلهای پر مهری که با نظر گذاشتن ما را فراموش نمی کنند
[گل]