سحر گاه

دل تنگم و جز روی خوشت در نظرم نیست

در گیتی و افلاک به جز تو قمرم نیست

با عشق تو شب را به سحر گاه رسانم

بی لذت دیدار تو شب را سحرم نیست

بوسم لب لعلت کنم اصرار به صد بار

جز سرخی لبهای تو لعل و گهرم نیست

بر زلف تو آویخته احساس و غرورم

جز وصف سر و زلف تو کار دگرم نیست

من بوسه زنم بر رخ زیبا و به پایت

جز خاک رهت سرمه چشمان ترم نیست

باز آ که دل در به درم در پی وصل است

دل تنگم و جز روی خوشت در نظرم نیس